GOD COMPLEX

 

With this series, Evren Sungur focuses on the archaic god statues ordered by the government and made by human hands, and imagines today's deified individuals with the references of this center. According to Sungur, the order established in the past by the ruling class by embracing a divine power greater than itself today corresponds to the deification of leaders and then of individuals. Sungur addresses the "exaggerated individuality", which he points out as the main issue of the series, with the divine, majestic figures at the center of the painting.Inspired by the gods produced by Anatolian civilizations, the artist draws on the kunt forms of the god designs created by combining them with sacred animals, developed with the material and technical restrictions of the period. Ultimately, the gods symbolized in the picture carry a tragedy behind their magnificent appearance: they are deprived of equipment suitable for the function they undertake, like the Sky God who cannot fly with his short wings.It is included in God Complex, but its production took place during the pandemic, two years after the beginning of the series.His paintings have a different composition and story. The same god figures, this time shrinking in size and approaching a more humanoid appearance, retreat to their own habitats, the forests. In other words, there is a shyness and essentially a patience that we observe in these figures, which we can say are hiding. Their timidity can be explained by natural impulses, but especially in their patient attitude, we sense that they are waiting for the day they will reappear, making the necessary plans for this, and preparing for the world that will change.

 

TANRI KOMPLEKSİ

 

Evren Sungur, bu serisi ile iktidar tarafından sipariş edilen ve insan eliyle yapılan arkaik tanrı heykellerini merkeze alıyor ve bu merkezin referansları ile bugünün tanrılaştırılan bireylerini düşlüyor. Sungur’a göre, geçmişte, yöneten sınıfın kendisinden daha yüce, tanrıya ait bir gücü sahiplenerek kurduğu düzen, bugün önce liderlerin sonra da bireylerin tanrılaştırılmasına karşılık geliyor. Sungur, serinin esas meselesi olarak işaret ettiği ''abartılan bireyselliği'', resmin merkezine yerleşen tanrısal, heybetli figürlerle ele alıyor. Anadolu medeniyetlerinin ürettiği tanrılardan ilham alan sanatçı, kutsal sayılan hayvanlar ile birleştirilerek yaratılan tanrı tasarımlarının, dönemin malzeme ve teknik kısıtlamalarıyla geliştirilen kunt biçimlerinden hareket ediyor. Nihayetinde resimde sembolize edilen tanrılar, görkemli görünüşlerinin arkasında bir trajediyi taşıyorlar: kısa kanatlarıyla uçamayan Gök Tanrısı gibi yüklendikleri işleve uygun bir donanımdan mahrumlar.God Complex’e dahil ancak üretimi serinin başlangıcından iki yıl sonra pandemi sırasında gerçekleşenresimleri ise farklı bir kompozisyon ve hikayeye sahip. Aynı tanrı figürleri bu defa küçülüp daha insansı bir görünüşe yaklaşarak kendi habitatları olan ormanlara çekiliyorlar. Başka bir ifadeyle saklanıyor da diyebileceğimiz bu figürlerde gözlemlediğimiz bir çekingenlik ve esasen bir sabır söz konusu. Çekingenlik doğal dürtülerle açıklanabilir ama özellikle sabırlı tutumlarında sanki tekrar ortaya çıkacakları günü beklediklerini, bunun için gerekli planları yaptıklarını ve değişecek olan Dünya’ya hazırlandıklarını seziyoruz.